Kronik Hastalık Yönetiminde Hâlâ Doktorlara İhtiyacımız Var mı? Yoksa İnternet ve Yapay Zekâ Yeterli mi?

AI % Doktor

Kronik Hastalık Yönetiminde Hâlâ Doktorlara İhtiyacımız Var mı? Yoksa İnternet ve Yapay Zekâ Yeterli mi?

Günümüzde teknoloji baş döndürücü bir hızla gelişiyor. Artık internette basit bir aramayla sağlıkla ilgili neredeyse her bilgiye ulaşmak mümkün. Yapay zekâ destekli uygulamalar, semptomları analiz edip olası tanılar sunabiliyor. Mobil sağlık uygulamaları, kronik hastalıkları olan bireylerin tansiyonunu, kan şekerini ve kalp ritmini takip edebiliyor. Bu gelişmeler, akıllara şu soruyu getiriyor: Kronik hastalık yönetiminde hâlâ doktorlara ihtiyacımız var mı?

Yapay Zekâ ve İnternet Neler Sağlıyor?

Yapay zekâ, büyük veri kümelerini analiz ederek erken teşhis, tedavi önerileri ve yaşam tarzı tavsiyeleri sunabiliyor. Diyabet, hipertansiyon, KOAH gibi kronik hastalıklar için geliştirilen dijital uygulamalar, kullanıcıların değerlerini takip ediyor ve önerilerde bulunuyor.

Online bilgi kaynakları, hastalara kendi hastalıklarıyla ilgili bilgi edinme ve bilinçlenme imkânı tanıyor. Tele-tıp hizmetleriyle doktorlarla yüz yüze görüşmeden danışmanlık almak da artık mümkün.

Ancak Her Şey Bu Kadar Kolay mı?

Kronik hastalıklar sadece ölçülebilir verilere dayanmaz. Her bireyin hastalıkla başa çıkma şekli, psikolojik durumu, sosyal çevresi ve yaşam tarzı farklıdır. Yapay zekâ bir “sayıya” odaklanırken, doktorlar hastanın bütününe bakar: geçmiş öyküsünü, duygusal durumunu, inançlarını, korkularını ve motivasyonlarını değerlendirir.

Ayrıca bazı durumlarda teknoloji yanıltıcı olabilir. İnternetten edinilen bilgiler kişiye özel değildir. Yapay zekâ henüz her zaman empati kurabilen, motive eden ve kişisel dokunuş sağlayabilen bir araç değildir.

Hibrit Bir Model Mümkün mü?

Aslında doğru soru, “Doktor mu, yapay zekâ mı?” değil; “Bu ikisi birlikte nasıl daha iyi çalışabilir?” olmalı. Teknoloji, doktorların iş yükünü azaltabilir, takip süreçlerini kolaylaştırabilir, hastaya daha fazla zaman ayırmalarını sağlayabilir. Yapay zekâ ile desteklenen karar sistemleri, doktorların daha isabetli kararlar vermesine yardımcı olabilir. Ama son kararı verecek, hastayla iletişim kuracak ve süreci yönetecek kişi hâlâ doktor olmalıdır.

Sonuç: İnsanın Yerini Hiçbir Şey Tutamaz

Kronik hastalık yönetimi, sadece teknik bilgiyle değil, insanla kurulan ilişkiyle, empatiyle, güvenle yürütülür. Teknoloji güçlü bir yardımcıdır, ama doktorun rehberliği olmadan tek başına yeterli değildir.

Gelecekte en başarılı sağlık sistemleri, teknolojiyle insanı birleştiren; yapay zekâyı doktorların hizmetine sunan hibrit modeller olacaktır. Unutmayalım ki: “Veriyi teknoloji okur, hastayı ise doktor anlar.”

Erkan Yalçınkaya